Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΟΥ - ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ

ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΟΥ - ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ

Άρη μου, Άρη, Άρη μου, παιδί μου παλικάρι
Σε ράχες ήσουν, σε βουνά, το κάλεσε η ανάγκη
Αλίμονο: ο στόνος μου τόσο μακριά δε φτάνει

Κι αν σε καλούν οι στεναγμοί κι αν σε καλούν οι θρήνοι
Εσύ κοιμάσαι αξύπνητος στο φως και στη γαλήνη

Αχ! Συ διαβάτη της ζωής! Πανέμορφε διαβάτη!
να ξαναρθείς εδώ στη γη, δε θα' βρεις μονοπάτι

Άρη μου! Γιατί άφησες τη δόλια σου μανούλα
το δύστυχο πατέρα σου να κλαίμ' όλη μερούλα;

Λαμία, Ιούλιος 1945

ΑΓΛΑΪΑ Δ. ΚΛΑΡΑ


Ένα πηγαίο ανάβλυσμα θρήνου της μάνας του Άρη όταν έμαθε τον τραγικό χαμό του. Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου 1945 στην εφημερίδα «Ρούμελη» αρ. φυλ. 163.

Πηγή: Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΡΗΣ, του Μπάμπη Δ. Κλάρα, σελ.327

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ: ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ (1962)


1962: ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ετσι δημοσιεύθηκε στις Αθηναϊκές εφημερίδες η κομματική αποκατάσταση του Αρη. Η αναγγελία της έγινε με εκπομπή από το Ραδιόφωνο του ΚΚΕ που λειτουργούσε το 1962 στο εξωτερικό.

ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑΝ
ΤΟ ΚΚΕ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ
ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΩΣ «ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟΝ» ΙΣΑΞΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Η εκπομπή

Το κείμενον της χθεσινής ραδιοφωνικής εκπομπής, δια της οποίας ο Βελουχιώτης αποκατεστάθη, έχει ως εξής:

«Ο Βελουχιώτης ήταν και παρέμεινε ως το θάνατό του αδιάλλακτος εχθρός των ξένων κατακτητών και των μονίμων συνεργατών τους και κτύπησε αμείλικτα την εθνοπροδοσία, γι' αυτό αγαπήθηκε τόσο πολύ από το λαό και μισήθηκε άγρια από τους προδότες.

Πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια από το χαμό του Αρη, οι αγωνιστές της αντίστασης όμως όλοι οι Ελληνες πατριώτες θυμούνται και θα θυμούνται πάντα τον θρυλικό πολέμαρχο που συνέδεσε αδιάρρηκτα το όνομά του με μια από τις ενδοξότερες σελίδες της νεώτερης ιστορίας μας, την εποποιία της εθνικής μας αντίστασης.

Και δεν θα αργήση να ρθη ο καιρός που οι δυνάμεις της εθνικής αναγέννησης ανοίγοντας το δρόμο προς τη δημοκρατική αλλαγή, θα στήσουν στο βάθρο που πρέπει τη δοξασμένη εποποία του έθνους και τότε στα σχολεία της αναγεννημένης Ελλάδας δίπλα στους άθλους των ηρώων του 1821, του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Μπότσαρη και του Κανάρη θα διδάσκονται στα Ελληνόπουλα τα κατορθώματα του Αρη Βελουχιώτη, του Σαράφη και των άλλων ηρώων της εποποιίας της αθάνατης εθνικής μας αντίστασης.»



ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ 17 ΧΡΟΝΙΑ
ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ
«ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ»

Εις χθεσινήν εκπομπήν του ο ραδιοσταθμός του Κ.Κ.Ε., ανήγγειλε την πανηγυρικήν αποκατάστασιν του κατά την κατοχή αρχηγού του «ΕΛΑΣ» Αρη Βελουχιώτη.

Ως γνωστόν, ο Βελουχιώτης ενώ υπήξε ο ιδρυτής του «ΕΛΑΣ» και εν συνεχεία ο πολιτικός αρχηγός του μέχρι της απελευθερώσεως, μετά την Βάρκιζαν είχε αποκηρυχθή υπό της, υπό τον Ν. Ζαχαριάδην, ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.

Δια της χθεσινής εκπομπής του ο ραδιοφωνικός σταθμός του Κ.Κ.Ε. «για τα 17 χρόνια από το θάνατο του Αρη Βελουχιώτη», τον αποκαθιστά πλήρως, αναφέρει δε ότι ο Βελουχιώτης υπήρξε αδιάλλακτος εχθρός των ξένων κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών των, ότι «όλοι οι Ελληνες θα θυμούνται τον θρυλικό πολέμαρχο, που συνέδεσε αδιάρρηκτα το όνομά του με μια από τις ενδοξότερες σελίδες της νεώερης ιστορίας μας».

Τέλος, η εκπομπή παρηλλήλισε τον Αρη Βελουχιώτη με τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Μπότσαρη, και εχαρακτήρισε το έργον του «ισάξιον των ηρώων του 1821.



Πηγή: «Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΡΗΣ», του Μπάμπη Δ. Κλάρα, σελ. 282










Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΣ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΣ

Ο ΕΛΑΣ, δίπλα στο μεγάλο εθνικό έργο που επετέλεσε, την απελευθέρωση δηλαδή της Ελλάδας από τους χιτλεροφασίστες κατακτητές, συνέβαλε και στον κοινό αντιφασιστικό αγώνα των λαών. Η αξιόλογη προσφορά του ΕΛΑΣ στην κοινή συμμαχική υπόθεση συνίσταται:

α) Στη δέσμευση και απασχόληση σοβαρών εχθρικών δυνάμεων στο χώρο της Ελλάδας.

β) Στις απώλειες που προκάλεσε στον εχθρό σε άνδρες και πολεμικό υλικό.

γ) Στον αποπροσανατολισμό και την ανατροπή μερικότερων στρατηγικών επιδιώξεων του εχθρού εξαιτίας σειράς σαμποτάζ σε σοβαρές συγκοινωνιακές αρτηρίες.

Για την καλύτερη κατανόηση των αποτελεσμάτων που είχε η δράση του ΕΛΑΣ δίνουμε τα παρακάτω συνοπτικά στοιχεία:

Ι. Οργάνωση και δύναμη του ΕΛΑΣ

Ο ΕΛΑΣ είχε τον Οχτώβρη του 1944, δηλαδή στην περίοδο της απελευθέρωσης της Ελλάδας την παρακάτω σύνθεση:

Α' Μόνιμος ΕΛΑΣ

1. - Γενικό Στρατηγείο:

Με συμπληρωμένες όλες τις υπηρεσίες του επιτελείου του: I, II, III και IV γραφεία, και τις διευθύνσεις: ΕΛΑΝ, Διαβιβάσεων, Αυτοκινήτων, Υγειονομικής Υπηρεσίας, Επιμελητείας, Ελέγχου και Δικαστικού.

Τάγμα Γενικού Στρατηγείου με δυο λόχους πεζικού, λόχο πολυβόλων, λόχο μηχανημάτων και έφιππο ουλαμό.

Σύνολο δύναμης 565.

2. - Ομάδα Μεραρχιών Στερεάς Ελλάδας

Με πλήρες επιτελείο, τηλεφωνική και ασύρματο σύνδεση με το Γενικό Στρατηγείο και τις Μεραρχίες της.

Επίσης λόχο στρατηγείου με δύναμη περίπου 200.

Η ΟΜΣ είχε τις παρακάτω Μεραρχίες:

α) ΙΙη Μεραρχία (Αττικοβοιωτία-Εύβοια) με τα συντάγματα 2ο, 34ο, 7ο και μια μοίρα του ΕΛΑΝ.

Σύνολο δύναμης 4.540

β) ΧΙΙΙη Μεραρχία (Ρούμελη) με τα συντάγματα 42ο, 36ο, 52ο, 54ο και μια μοίρα ΕΛΑΝ.

Σύνολο δύναμης 7.000

3. - Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας

Με πλήρες επιτελείο και συγκροτημένες όλες τις υπηρεσίες της.

Επίσης λόχο στρατηγείου με δύναμη περίπου 200.

Η ΟΜΜ είχε τις παρακάτω Μεραρχίες:

α) ΙΧη Μεραρχία (Δυτική Μακεδονία) με τα συντάγματα 53ο, 27ο και 28ο.

Σύνολο Δύναμης 5.460

β) Χ Μεραρχία (Κεντρική Μακεδονία) με τα συντάγματα 16ο, 30ο και 50ο.

Σύνολο Δύναμης 7.000

γ) ΧΙ Μεραρχία (Θεσσαλονίκη) με τα συντάγματα 13ο, 19ο, 31ο και μια μοίρα ΕΛΑΝ.

Σύνολο Δύναμης 5.870

δ) VI Μεραρχία (Ανατολική Μακεδονία-Θράκη) με τα συντάγματα 21ο, 25ο, 26ο, 81ο και μια μοίρα ΕΛΑΝ.

Σύνολο Δύναμης 6.500

4. Ι Μεραρχία (Θεσσαλία) με τα συντάγματα 4ο, 5ο, Ι/38ο και μια μοίρα ΕΛΑΝ.

Σύνολο Δύναμης 9.000

5. ΙΙΙ Μεραρχία (Πελοπόννησος) με δυο ταξιαρχίες

α) VIII Ταξιαρχία (6ο και 12ο συντάγματα)

β) IX Ταξιαρχία (8ο, 9ο και 11ο συντάγματα)

και μια μοίρα του ΕΛΑΝ.

Σύνολο Δύναμης 11.000

6. VIII Μεραρχία (Ήπειρος) με δυο ταξιαρχίες

α) VI Ταξιαρχία (85ο και 15ο συντάγματα)

β) VII Ταξιαρχία (24ο, 3/40 και 2/39 συντάγματα)

και μια μοίρα του ΕΛΑΝ.

Σύνολο Δύναμης 7.000

7. V Μεραρχία (Κρήτης) με τα συντάγματα 14ο, 43ο, 44ο.

Σύνολο Δύναμης 3.000

8. Ταξιαρχία Ιππικού με τα συντάγματα 1ο και 3/7 και με

μηχανοκίνητο τμήμα.

Σύνολο Δύναμης 1.200

9. Ταξιαρχία Αρχιπελάγους (Σάμος-Μυτιλήνη)

με δύναμη 3.000

10. Α' Σώμα Στρατού (Αθήνα-Πειραιάς) με δυο ταξιαρχίες:

την 1η (1ο και 2ο συντάγματα), την ΙΙη (3ο, 4ο και 5ο«Προαστείων»)

καθώς και το 6ο ανεξάρτητο σύνταγμα Πειραιά, το τάγμα φοιτητών και το μηχανοκίνητο τμήμα.

Σύνολο Δύναμης 6.000

(εκτός από τους 6.000 μόνιμους είχε και 17.500 εφεδρικούς μαχητές)

Σύνολο μονίμου ΕΛΑΣ 77.535

Όλες οι μονάδες του ΕΛΑΣ: ένα Σώμα Στρατού, δυο Ομάδες Μεραρχιών, 10 Μεραρχίες, μια ταξιαρχία πεζικού και μια ταξιαρχία ιππικού, είχαν πλήρη επιτελεία και συμπληρωμένες όλες τις διευθύνσεις των υπηρεσιών τους.

Β' Εφεδρικός ΕΛΑΣ

Δίπλα στις μονάδες και τα τμήματα του μόνιμου ΕΛΑΣ υπήρχαν αντίστοιχες μονάδες και τμήματα του εφεδρικού ΕΛΑΣ με σύνολο δύναμης περίπου 50.000

Γ' Εθνική Πολιτοφυλακή (ΕΠ)

Η Εθνική Πολιτοφυλακή με τις Ανώτερες Διοικήσεις κατά περιοχή, τις Διοικήσεις κατά νομό και τις Υποδιοικήσεις κατά επαρχία είχε δύναμη συνολικά 6.000

Έτσι η συνολική δύναμη του ΕΛΑΣ μαζί με την Εθνική Πολιτοφυλακή, μαχητές και αξιωματικοί, έφθασε τους 133.500

Βασική πηγή εφοδιασμού του ΕΛΑΣ σε οπλισμό και πυρομαχικά ήταν τα λάφυρα που απέσπασε σε σκληρές μάχες κατά των φασιστών κατακτητών.

Οι «σύμμαχοι» Άγγλοι παρά και ενάντια στις ανειλημένες με συμφωνία υποχρεώσεις τους δεν χορήγησαν στον ΕΛΑΣ παρά ελαχιστες ποσότητες οπλισμού και ελαχιστότατες ποσότητες πυρομαχικών και άλλων εφοδίων.

Η βοήθεια αυτή για όλη την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ήταν η παρακάτω:

α) σε οπλισμό: 10 όλμοι, 30 πολυβόλα, 100 οπλοπολυβόλα, 300 αυτόματα, 3000 τουφέκια και ελάχιστα πυρομαχικά.

β) Σε χρήματα και λοιπά εφόδια: 146.000 περίπου χρυσές λίρες, 820 τόννοι διάφορα τρόφιμα, 22.000 ζεύγη άρβυλα, 3.500 χλαίνες, 7.000 στολές, 25 τόννοι χαρτί δημοσιογραφικό και 120 τόννοι καύσιμα.

ΙΙ. Δυνάμεις των κατακτητών στην Ελλάδα

Εξαιτίας της δράσης του κινήματος Εθνικής Αντίστασης οι κατακτητές υποχρεώθηκαν να κρατούν σε όλη την περίοδο της κατοχής σημαντικές δυνάμεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα:

Στην πρώτη περίοδο της κατοχής, μέχρι τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, υπήρχαν στην Ελλάδα η V γερμανική στρατιά, η ΙΧ ιταλική στρατιά και το 2ο βουλγάρικο Σώμα Στρατού με σύνολο δύναμης πάνω από 300.000 άνδρες.

Ύστερα από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, στην Ελλάδα βρίσκονταν 10 γερμανικές μεραρχίες και 3 βουλγάρικες με δύναμη 180.000 άνδρες.

Από αυτές οι 40.000 ήταν βούλγαροι και οι 40 χιλιάδες διαφόρων εθνικοτήτων (πολωνοί, τσέχοι, ούγγροι, μαροκινοί, τάταροι κλπ). Στις καθαρά γερμανικές δυνάμεις των 100.000 ανδρών υγκαταλέγονταν επίλεκτες μεραρχίες γρεναδιέρων (4η Ες-Ες Πολιτσάι), ορεινών κυνηγών (1η Εντελβάις, 101 και 117 ορεινές)

ΙΙΙ. Απώλειες που προκάλεσε ο ΕΛΑΣ στους κατακτητές

Οι συνολικές απώλειες που προκάλεσε ο ΕΛΑΣ στους γερμανούς, ιταλούς και βουλγάρους φασίστες κατακτητές από την αρχή του ένοπλου αγώνα μέχρι την απελευθέρωση της χώρας ανέρχονται περίπου σε 21.809 νεκρούς και 6.463 αιχμαλώτους. Από αυτούς ήσαν γερμανοί 17.536 νεκροί και 2.102 αιχμάλωτοι, Ιταλοί 2.739 νεκροί και 2.109 αιχμάλωτοι, Βούλγαροι 1.534 νεκροί και 2.252 αιχμάλωτοι.

Στους Ιταλούς αιχμαλώτους δεν συμπεριλαμβάνονται η μεραρχία Πινερόλο και το σύνταγμα ιππικού Αόστης, καθώς και οι Ιταλοί άλλων τμημάτων που προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ πριν ή μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας.

Στο ίδιο διάστημα καταστράφηκαν 30 γέφυρες, 85 ατμομηχανές, 957 βαγόνια και 1007 αυτοκίνητα. Πάρθηκαν λάφυρα 350 ζώα (εκτός από τα άλογα του συντάγματος ιππικού της Αόστης), 14 ασύρματοι, 11 πλοιάρια, 5.000 νάρκες καθώς και πάνω από 100 πυροβόλα, εκατοντάδες όλμοι, εκατοντάδες πολυβόλα, χιλιάδες οπλοπολυβόλα, χιλιάδες αυτόματα, δεκάδες χιλιάδες τουφέκια και το σύνολο σχεδόν των πυρομαχικών που κατανάλωσε ο ΕΛΑΣ στις μάχες εναντίον των κατακτητών.

Πηγή: ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης 1940-1945, σελ.537-541

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Ο άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης

Ο άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης

Ο άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης

Ο Παναγιώτης δούλευε μάγειρας σ΄ ένα τουριστικό εστιατόριο. Γύρω στα 55 με 60.
Με είδε στο περίπτερο με τα ρούχα της δουλειάς και με περιεργάστηκε αδιάκριτα.
Εγώ του χαμογέλασα.
- Μπογιατζής πάντως δεν είσαι, μου είπε.
Και πιάσαμε την κουβέντα.
- Αγιογραφίες κάνεις ;
Από τον τρόπο που ρώτησε κατάλαβα πως μόνο ιεράρχες και οσίους δεν είχε στο μυαλό του.
- Κάνω , του απάντησα.
- Μπορείς να μου φτιάξεις τον άγιο Άρη Βελουχιώτη τον μπροστάρη;
- Μπορώ.
- Επέμενε μάλιστα η φράση «άγιος Άρης Βελουχιώτης ο μπροστάρης» να γραφτεί οπωσδήποτε στον πίνακα.
Έπρεπε να βλέπατε την έκφρασή του όταν του τον παρέδωσα. Τα μάτια του πετάγανε σπίθες και χαμογελούσε ως τ’ αυτιά.

Ιδού λοιπόν.
ακρυλικό σε καμβά (50χ40) -2003



Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ: Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ (Λαμία, 22 Οκτώβρη 1944)

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ

(Λαμία, 22 Οκτώβρη 1944)

Γιατί αγωνίστηκα

Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της! Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς. Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντανε πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν' αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν' ακούσετε αυτά που θα σας πω. Προσέχτε. Θ' αρχίσω σαν τα παραμύθια:

Η αθάνατη ελληνική φυλή

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα είτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, που επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται άπ' ολο τον κόσμο. Κανένας σοφός ή άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.

Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας είτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.

Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ' άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.

Μα ό,τι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμιά αξία. Την ελληνικότητά μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη. Αυτό κάνεις δεν τόθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι' αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τάχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.

Η αντίδραση ουρλιάζει

Μα ο ελληνικός λαός δεν θάτανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός ζούγκλας, αν δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους, που θα οδηγούσανε στη λευτεριά του. Όπως βλέπετε, λοιπόν, όλοι - ξένοι και ντόπιοι - πάλεψαν για να μην ξεσηκωθεί ο λαός κι αποχτήσει τη λευτεριά του.

Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ' αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρίας: ο Ρήγας. Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα. Σε λίγο, η Φιλική Εταιρία έγινε κι αγκάλιασε χιλιάδες Έλληνες.

Ας ούρλιαζε η αντίδραση. Ας υπόγραφε άτιμα χαρτιά, σαν αυτό πού υπογράφηκε στη διάσκεψη της Βιέννης στα 1815, κάτω από το όποιο έβαλε την υπογραφή του κι ο πολύς Γιάννης Καποδίστριας και που διαλάμβανε, ότι όχι μόνο δε θα ευνοηθεί και επιτραπεί ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, μα και θα πνιγεί στο αίμα αν ξεσπάσει. Ο Γιάννης Καποδίστριας, που μας τον παρουσιάζουν στα σχολειά σα μεγάλο και τρανό, με προτομές και πορτραίτα, είναι ο πρώτος καταστροφέας της Ελλάδας. Μα ό,τι έκανε, δεν τόκανε σαν Καποδίστριας, μα σαν εκπρόσωπος όλης της ελληνικής αντίδρασης. Ας ούρλιαζε λοιπόν, μαζί με τη διεθνή και η ντόπια αντίδραση. Κι ας υπογράφανε άτιμα χαρτιά.

Ο λαός προχωρεί

Τίποτα δεν ήτανε ικανό να συγκρατήσει τη φλόγα για τη λευτεριά, που έκαιγε μέσα στις καρδιές του λαού μας. Έτσι, στα 1821, ύστερα από κόπους και θυσίες και χάρη στον ενθουσιασμό και τη φλόγα του Παπαφλέσσα, που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, ακόμα και την ψευτιά, κηρύσσοντας την εξέγερση, ξεσηκώθηκε πρώτος ο Μοριάς. Από δω, από το Μοριά, άρχισε η επανάσταση του 1821.

Στο άκουσμα της εξέγερσης όλοι οι ισχυροί της γης, ξένοι και ντόπιοι, τρόμαξαν. Οι κοτζαμπάσηδες, όμως, βλέποντας ότι δεν τους είτανε δυνατό να συγκρατήσουν το λαό και φοβούμενοι την οργή του, αναγκάστηκαν να κόψουν τη συνεργασία τους με τους καταχτητές και για να ευνουχίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, πήρανε όλοι μέρος στην επανάσταση κι έτσι αυτή πήρε χαραχτήρα πανεθνικό.

Οι τρανοί της γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την επανάσταση. Μα γελάστηκαν. Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλαιψαν οι προπάτορες μας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. Έτσι οι πρόγονοι μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλύψουν εκεί που έφτυσαν και ν' αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας.

Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ' αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Άλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. Μα η επανάσταση απόδειξε, ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποχτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό, ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες, που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμή και δόξα σ' αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. Μα αυτοί υπήρξαν μεμονωμένα άτομα μονάχα. Η θεωρία του οργανωμένου φιλελληνισμού είναι καθαρό παραμύθι.

Με την επικράτηση της επανάστασης αμέσως οι δικοί μας κοτζαμπάσηδες επιβληθήκανε πάνω στη χώρα μας. Η αντίδραση, ντόπια και ξένη, για να ευνουχίσει το λαϊκό χαραχτήρα του κινήματος και να επιβάλει νέα σκλαβιά, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα. Και στο τέλος το πέτυχε. Η αρχή έγινε κολλώντας στο σβέρκο της πατρίδας μας αυτόν που σας είπα πρωτύτερα: Τον Καποδίστρια. Ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς, έβαλε σ' αυτήν το καπάκι.

Πώς μας επιβλήθηκαν οι βασιλιάδες

Ο λαός νόμιζε, ότι μια που πέτυχε πια η επανάσταση, θα επακολουθούσαν τα χρόνια της ευτυχίας του, ότι όλη η ανθρωπότητα θάτανε στο πλευρό της χώρας μας και πως η χώρα μας, για μια ακόμα φορά, θα βρισκότανε σε θέση να ξαναπάρει, όπως και παλιότερα, ολόκληρη την ανθρωπότητα από το χέρι και να της δείξει καινούργιους δρόμους πολιτισμού και προόδου. Μα στη θέση αυτών η ντόπια και ξένη αντίδραση επεβλήθηκαν και φέρανε τον Καποδίστρια, τη Βαυαρική δυναστεία με τον Όθωνα ...

Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων.

Η προδοσία του αλβανικού έπους

Η αιτία αυτού βρίσκεται στο γεγονός, ότι η αντίδραση σκεφτόταν μόνο πώς να εκμεταλλευτεί, να βασανίσει, και να ξεζουμίσει το λαό, οργανώνοντας κινήματα κάθε τόσο και καλλιεργώντας τις φαγωμάρες, προπαγανδίζοντας και πείθοντας το λαό ότι είναι απαραίτητο να ζει φτωχός και κακομοιριασμένος. Χαρακτηριστικό είναι ότι πιάνοντας μια λέξη του Κολοκοτρώνη, που ονόμασε κάποτε τη χώρα μας Ψωροκώσταινα, κατάφερε να πείσει το λαό ότι το ελληνικό κράτος δε μπορεί να ορθοποδήσει μόνο του κι ότι θάπρεπε να μας κυβερνήσουν οι ξένοι, ονομάζοντας γι αυτό και τα πολιτικά κόμματα ρωσικά, αγγλικά και γαλλικά. Σ' αυτό το σημείο μας φέρανε οι κορυφές που διοικούσαν τον τόπο μας.

Κάποτε φτάσαμε και στη δημοκρατία. Μα αυτό έμοιαζε με την παροιμία που έλεγε ο λαός: Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Ύστερα μυρίστηκαν οι έξυπνοι ψητό από τη μοναρχία και βρίσκοντας ότι «έφταιγε» η δημοκρατία για τη δυστυχία του λαού, ξαναφέρανε το βασιλιά. Και τότε άρχισαν πιο ξετσίπωτα ακόμα να ξεζουμίζουν και να καταπιέζουν το λαό. Και για να μπορούν να πνίγουν τις κραυγές του, βάλανε στο κεφάλι μας το Μεταξά, που είτανε πάντα πράχτορας του ΙΙ γραφείου του γερμανικού επιτελείου, από τον καιρό που σπούδαζε στη στρατιωτική σχολή της Γερμανίας.

Έτσι, ύστερα από 120 χρόνια, ξαναπέσαμε πάλι στη σκλαβιά, γιατί έτσι κακά μας κυβερνήσανε στο διάστημα αυτό.

Σ' αυτή την κατάσταση βρεθήκαμε, όταν ξέσπασε η πολεμική λαίλαπα και η σύγκρουση μεταξύ των κολοσσών. Μα κανένας απ' αυτούς δε σκέφτηκε ελληνικά και να δει πώς θα ξέφευγε η χώρα μας τη λαίλαπα αυτή. Με την επίγνωση ότι η χώρα μας θα τραβούσε στην καταστροφή μπήκανε στον πόλεμο.

Έχουμε ντοκουμέντα στα χέρια μας, που μας αποδείχνουν, ότι οι άνθρωποι αυτοί είχανε σκοπό να ρίξουνε μόνο τρεις τουφεκιές στο Αλβανικό μέτωπο κι ύστερα να μας παραδώσουν στους φασίστες. Υπάρχουν ντοκουμέντα που μας πείθουν ότι το Νοέμβρη προς το Δεκέμβρη του 1940 μπορούσαμε να πετάξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα. Μα αυτοί συγκρατούσανε το στρατό μέχρι που να λύσει το στρατιωτικό της πρόβλημα η Γερμανία στην Ευρώπη κι ύστερα να δικαιολογηθούν ότι δε μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με δυο κολοσσούς. Δεν πίστευαν στις δόξες του στρατού μας, στο θάρρος, στην τόλμη, στην αυταπάρνηση και τον ηρωισμό του, που πολεμούσε με φλόγα ενάντια στο φασισμό, νηστικός και ξυπόλυτος πάνω στα βουνά της Αλβανίας με τη βοήθεια όλου του ελληνικού λαού. Αυτοί δεν πίστευαν σ' αυτά και περιμένανε πως θα καμφθεί. Γι' αυτό το έπος της Αλβανίας είναι ολοκληρωτικά έργο του λαού. Είναι έργο του λαού που το πραγματοποίησε με το μένος που είχε ενάντια στο φασισμό και το ζυγό του Μεταξά, με θυσίες και ηρωισμούς.

Έτσι, ξαναπέσαμε στη σκλαβιά

Μα ο λαός μας δεν είτανε σε θέση να συνεχίσει το έργο του αυτό. Όσο φλογερά κι αν είτανε τα στήθη του, η φλόγα αυτή δεν θα άντεχε στα σιδερόφρακτα μεγαθήρια των φασιστών, μια που είχε μέσα του και την προδοσία των ηγετών του. Έτσι αναγκάστηκε να υποκύψει, μα όχι σαν ηττημένος. Γιατί αυτή η συνθηκολόγηση που έκαναν, υπογράφηκε πριν ακόμα πολεμήσει ο στρατός μας. Αυτή δεν είτανε ήττα του λαού μας, μα ήττα και χρεωκοπία των καθεστώτων που μεσολάβησαν από το 1821-1941. Γι αυτό κι ο λαός μας τιμωρεί σήμερα την ήττα αυτή και θα την τιμωρήσει αργότερα πιο σκληρά ακόμα.

Έτσι ήλθαν οι Γερμανοί στον τόπο μας και μας σκλαβώσανε. Μα για μας, για το λαό μας, καμιά κηλίδα δε θα μπορούσε να προσαφθεί, ότι εγκαταλείψαμε τα εδάφη μας. Αυτή θα κολλούσε, όταν δεν ξεσηκωνόμαστε.

Τι μπορούσαμε να περιμένουμε απ' αυτούς που φορούσανε τα κλακ και τα μπακαλιαράκια; Τι μπορούσαν να μας πούνε αυτοί; Το μόνο που βρίσκανε να μας λένε είτανε: Ησυχία, παιδιά, και τάξη. Κάναμε κυβέρνηση. Ησυχάστε. Αυτό όμως θέλανε κι οι Γερμανοί. Μα τα λόγια αυτά τα εκστομίζανε οι άνθρωποι εκείνοι που δεν έχουν το δικαίωμα να ονομάζονται Έλληνες.

Κι όμως, δε θα συμβιβάζονταν με τη λογική και τη ράτσα μας, αν δε βγαίνανε πάλι τα στοιχεία αυτά που θα κρατούσανε ψηλά την τιμή του έθνους μας, μέσα από το λαό μας.

Στο δρόμο του αντάρτικου

Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που νιώθανε βρισκόντανε στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών.

Μια άλλη μερίδα πού ένιωθε, ασχολούνταν με τις μαύρες και άσπρες αγορές.

Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ' αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία και μέσα τους υπήρχε μια ζεστή ελληνική καρδιά κι έτρεχε στις φλέβες τους πραγματικό ελληνικό αίμα. Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του Έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: το ΕAM.

Βέβαια, ποιος θάτανε κείνος που μπορούσε να πιστέψει τότε. Ότι αυτή η φούχτα των ανθρώπων θα έφερνε στη χώρα μας τη μεγαλόπρεπη αυτή νίκη. Μα η υφή, η ψυχοσύνθεση, το σκαρί των ανθρώπων αυτών είτανε τέτοιο. Παρά τις φυλακές, τους κατατρεγμούς, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις ομαδικές εκτελέσεις και την τρομοκρατία, οι άνθρωποι αυτοί οδηγούσαν ηρωικά και θαρραλέα τις μάζες στο δρόμο της λευτεριάς.

Ξέρετε όλοι πως άρχισε το κίνημα αυτό και δε σταματώ στις λεπτομέρειές του. Όταν έχουμε τη μέρα της εθνικής ανεξαρτησίας μας, που γιορτάζουμε στις 25 Μάρτη, χαιρόμαστε, τραγουδάμε και κλαίμε από τη συγκίνηση. Μα από δω και πέρα θα έχουμε δυο εθνικές γιορτές: την 25η Μάρτη και την 27η Σεπτέμβρη επέτειο της δημιουργίας του ΕΑΜ, που αποτέλεσε τη βάση της σημερινής μας απελευθέρωσης. Αυτό πρέπει να το νιώσουμε.

Στα προηγούμενα χρόνια πολλοί περνούσανε από την πλατεία του Διάκου, μα κανείς δεν ένιωθε τον παλμό που περιείχε το τραγούδι, που μας δίδασκε στο σχολειό ο παλιός καθηγητής μας Λάσκαρης:

- Σας ευλογεί του Διάκου μας το τιμημένο χέρι...

Κανείς δεν ένιωθε, ότι έπρεπε να φύγει μακριά από τα μικροσυμφέροντά του και να παλαίψει για τη λευτεριά.

Μα η χούφτα αυτή των ανθρώπων, που σας μίλησα πιο πάνω, ρίχτηκε ολόψυχα στον αγώνα. Η αντίδραση στο άκουσμά της χρησιμοποίησε όλα τα μέσα κι έθεσε σε ενέργεια όλες τις ατιμίες για να τη σαμποτάρει. Μα όλα αυτά στάθηκαν ανίκανα να σπάσουν τον αγώνα της. Αντίθετα, αυτή ρίζωνε κάθε μέρα και πιο πολύ κι ανέπτυσσε τη δράση της. Κι επειδή δεν είχε σκοπό να καταπιαστεί με χαρτοπόλεμο έβγαλε στο βουνό το αντάρτικο.

Θυμάμαι όταν το χειμώνα του 1941 ήλθα εδώ σα «μαυραγορίτης» για να βάλω μπροστά τη δουλειά. Σας γνώριζα όλους, μα κανείς από σας δεν ήξερε τι επεδίωκα εγώ. Τότε μαζί με το Γ. Φράγκο και Γ. Γιαταγάνα βγάλαμε το πρώτο διάγγελμα του ΕΑΜ. Πολλοί νομίζανε τότες, ότι αυτό είτανε μόνο ντόρος και τίποτα άλλο.

Όταν λέγαμε ότι: «Σε λίγο θα σφυρίζει το μάλιγχερ και θα κροταλίζει ξερά το πολυβόλο στις βουνοκορφές και τα φαράγγια μας κι οι Γερμανοί και Ιταλοί θα φύγουν ντροπιασμένοι», ίσως πολλοί να λέγανε πως αυτά δεν είτανε παρά ηχηρές φράσεις.

Μα ύστερα από 2 1/2 μήνες άρχισε πραγματικά να λαλεί το ντουφέκι. Και τι δεν είπανε τότε! Όπως και στα 1821 όλη η αντίδραση συνωμότησε εναντίον μας και στην αρχή δεν έλεγε τίποτα για το αντάρτικο, κάνοντας το ίδιο που κάνει και η στρουθοκάμηλος, όταν κρύβει το κεφάλι της, ενώ όλο της το σώμα φαίνεται. Έτσι κι αυτοί, νομίζανε, ότι αν δε λέγανε τίποτα για το αντάρτικο και το αγνοούσαν, δε θα ξαναβροντούσε το καριοφύλι. Μα μπορούσε να σταματήσει αυτό; Κάθε μέρα κοκκινίζανε τα βουνά και τα φαράγγια από το αίμα.

Κι όταν είδαν ότι το αντάρτικο μεγάλωνε, παρά τη σιωπή τους, τότε κι αυτοί άλλαξαν τρόπο για να μας πολεμήσουν. Μας ονόμασαν πλιατσικολόγους, κατσικοκλέφτες, ληστοσυμμορίτες κλπ. Ακόμα βρέθηκαν άνθρωποι να μας αποκηρύξουν με την υπογραφή τους γιατί σκοτώσαμε τον προδότη και εκβιαστή Μαραθέα. Μα αυτοί οι κύριοι είτανε κυριολεχτικά ηλίθιοι. Δεν ξέρανε ούτε το ατομικό τους συμφέρον. Νόμισαν, πως αν μας αποκήρυσσαν θα σταματούσε κι ο αγώνας μας κι ότι δεν θα είμαστε κάποτε ικανοί να τους σφίξουμε το λαιμό και να τους πνίξουμε.

Ας είναι. Τέτοιοι ηλίθιοι είτανε και τέτοιες ηλιθιότητες λέγανε. Ας κάνουν τώρα τα ψηλά τους καπέλλα κλωσοφωλιές.

Η ύπαιθρος αναπνέει

Μα είτανε δυνατό να πιάσει αυτό; Οι χωριάτες είχανε δει για πρώτη φορά το θαύμα ν' αφήνουν τα πράματα τους έξω χωρίς να τους τα πειράζει κανείς. Η ζωοκλοπή είχε καταργηθεί στην ύπαιθρο και η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας ποτέ δεν είτανε σ' αυτό το σημείο. Είτανε θαύμα αυτό; Όχι. Αλλά για πρώτη φορά το χωριό γνώρισε την εξουσία, η οποία βγήκε για να χτυπήσει την εσχάτη προδοσία, το έγκλημα, τη ζωοκλοπή κλπ. και να εμπεδώσει την ασφάλεια.

Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας, που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά πού βασιλεύει, αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, μπήξανε τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε. Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ' αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει.

Ναι, σφάξαμε κι είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε, αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ' αυτούς. Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. Σφάξαμε κείνους που πρόδιναν στους καταχτητές τους Έλληνες, κείνους που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα.

Κι είναι κυριολεκτικά ηλίθιοι κείνοι που τους πήρε ο πόνος γι' αυτούς, που τόσο δικαιολογημένα χτυπήσαμε, για να παίρνουν το μέρος τους ή είναι ολοκληρωτικά συνένοχοί τους. Μα ούτε και το κόλπο αυτό έπιασε.

Το αντάρτικο σώζει το λαό

Τότε όμως αυτοί, σαν καλοί ζαχαροπλάστες που είτανε, κατασκευάσανε ένα νέο χρυσό χάπι:

- Ναι, φωνάζανε. Δεν υπάρχει αντίρρηση, ότι οι αντάρτες διεξάγουν εθνικό αγώνα. Μα το ζήτημα αυτό θα λυθεί από τους ισχυρούς. Τι μας χρειάζονται, λοιπόν, οι αγώνες κι οι σκοτωμοί, αφού τα ζητήματα μας θα τα λύσουνε άλλοι;

Αυτό το σύνθημα έπιανε. Είχανε όμως δίκιο; Ασφαλώς όχι! Γιατί δεν είχανε δίκιο;

Στα 1941-42 το ΕΑΜ δεν είτανε ακόμα ισχυρό. Γι' αυτό δεν είχε αρχίσει ο αγώνας να παίρνει μαζικό χαραχτήρα. Ούτε κι αντάρτικη δράση υπήρχε. Κι όμως. Στα 1941-42 πέθαναν από την πείνα και τις αρρώστιες, που επακολούθησαν απ' αυτήν, 300.000 άνθρωποι μόνο στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα περίχωρα τους. Και θα πέθαιναν αργότερα ακόμα περισσότεροι, αν το ΕΑΜ δεν κινητοποιούσε με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και απεργίες το λαό και δεν τον εμψύχωνε: 1. Να επιβληθεί το σταμάτημα της αρπαγής της παραγωγής μας από μέρους των κατακτητών. 2. Να επιβληθεί σ' αυτούς ν' αφήσουν το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ν' αναλάβει την τροφοδοσία του λαού μας. 3. Να προσέξουν την κατάσταση της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Αν το αντάρτικο δε σταματούσε τις φάλαγγες των Γερμανών που κλέβανε την παραγωγή της χώρας μας και δεν καταργούσε τη συγκέντρωση της παραγωγής που τη βάζανε στο χέρι οι καταχτητές, αν δε γίνονταν όλα αυτά, τότε τα θύματα από την πείνα και τις αρρώστιες θάταν πολύ περισσότερα. Όλες οι χιλιάδες των θυμάτων, που πέσανε για τη ζωή και τη λευτεριά του λαού μας, ποτέ δε φθάνουν τα θύματα της πείνας και των ασθενειών.

Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς; Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!

Μα κι αν το θέλαμε, δεν είχαμε αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα δηλαδή να κηλιδώσουμε την ιστορία της πατρίδας μας. Αυτό θα ήτανε ασέβεια στη μνήμη των ηρωικών μας προγόνων.

Μα ούτε είχαμε το δικαίωμα να κολλήσουμε μια ατιμωτική σφραγίδα, μια σφραγίδα αίσχους, στο κούτελο των επερχομένων γενεών, των παιδιών μας και των εγγονιών μας, ότι κατάγονται από γενιά ευνούχων, που δέχονται να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια από τον ατιμωτικότερο των θανάτων, από την πείνα, παρά να πεθαίνουν με το όπλο στο χέρι, παλεύοντας για τη λευτεριά.

Τι θάπρεπε να προτιμούσαμε; Το πρώτο ή το δεύτερο; Όχι! Χίλιες φορές όχι! Καλύτερα να γινότανε το παν ένα μπουρλότο, παρά να υποταχτούμε στους καταχτητές.

Αυτό ο λαός μας το κατάλαβε, τους μούτζωσε κι έδωσε αυτά τα λαμπρά παληκάρια, πούναι τώρα στεφανωμένα με δόξες, με δάφνες και με νίκες.

Η αντίδραση συνωμοτεί

Τότε κι αυτοί αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν βιολί κι αποφάσισαν να βγάλουν στο βουνό δικές τους ανταρτοομάδες.

Μα γιατί αυτό; Το ΕAM είχε δηλώσει ότι δεν είχε μονοπώλιο τον αντάρτικο αγώνα. Γι' αυτό και τους κάλεσε να σχηματιστούν κοινές ανταρτοομάδες. Αν είχανε την πρόθεση να παλαίψουν ενάντια στους καταχτητές, θα το κάνανε. Τότε όμως, ισχυρίζονται, ότι η χωρογραφία της Ελλάδας και η πυκνότητα της κατοχής δεν επέτρεπε την ύπαρξη ανταρτοομάδων.

Όταν όμως είδανε εμάς, όταν λευτερώσαμε την ύπαιθρο, τότε κι αυτοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν αντάρτικο.

Τι θα περίμενε κανείς άπ' αυτούς αρχή αρχή; Ποια κραυγή, έστω και τυπικά, να βγει από το στόμα τους; Φυσικά: Κάτω οι καταχτητές! Μα την θέση τους τη γνωστοποίησαν από την αρχή. Η πρώτη κραυγή τους είτανε:

- Κάτω το ΕΑΜ!

Μα εμείς και πάλι τους καλέσαμε για να ενωθούμε. Αυτοί όμως αρνήθηκαν, γιατί δεν θέλανε να υποβληθούν σε κόπους και μόχθους για να πολεμήσουν τον καταχτητή. Γιατί αυτοί δεν είτανε εντολοδόχοι του ελληνικού λαού, μα της αντίδρασης από το φόβο της λαοκρατίας που ζητούσαν να πολεμήσουν.

Στο τέλος μας κήρυξαν κι ανοιχτά τον πόλεμο, ένοπλα, συνεργαζόμενοι με τους καταχτητές.

Θα είμαστε ασυνεπείς στον αγώνα μας και προδότες του λάου μας, αν σιχαινόμαστε τα αίματα. Γι' αυτό, σαν εντολοδόχοι του λαού, συντρίψαμε τους συνεργάτες αυτούς των καταχτητών, τους πολέμιους του εθνικού μας αγώνα.

Ο ΕΛΑΣ στο πλευρό των συμμάχων

Ύστερα απ' αυτό χρησιμοποίησαν το κόλπο: Μας κατηγορήσανε, ότι δε βοηθάμε το συμμαχικό αγώνα, αλλά υπακούουμε μόνο στους Ρώσους. Κι απειλούσανε ότι όταν θάρθουν οι σύμμαχοι εδώ, θα μας κανονίσουν. Αυτοί, που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, απειλούσανε ότι θα μας χτυπήσουν οι σύμμαχοι!

Αυτοί που στα 1941 πρόδωσαν το συμμαχικό αγώνα. Αυτοί που μαγάρισαν τις Θερμοπύλες και τους Τριακοσίους μας κι άφησαν τους συμμάχους Άγγλους να μάχονται μόνοι τους εκεί, ενώ αυτοί είχαν παραδώσει την Ελλάδα με τη συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, μας κατηγορούσαν ότι δεν ενισχύουμε το συμμαχικό αγώνα κι έβαζαν στο μυαλό των συμμάχων την άτιμη σκέψη, ότι δήθεν θα μας χτυπούσαν ερχόμενοι εδώ.

Ο Γοργοπόταμος

Μα σε λίγο τους ήλθε το πρώτο χαστούκι: Η πρώτη ομάδα των Άγγλων αλεξιπτωτιστών έπεφτε, όχι σ' αυτούς, μα στον Άρη, πάνω στη Γκιώνα. Και μαζί μ' αυτούς τραβήξαμε κι ανατινάξαμε το Γοργοπόταμο. Ο αρχηγός των συμμαχικών στρατευμάτων της Μ. Ανατολής, στρατηγός Ουίλσον, δήλωνε ανοιχτά, ότι οι επιτυχίες των συμμάχων στην Αφρική οφείλονται κατά 80% στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, γιατί αυτή εμπόδισε την αποστολή γερμανικών ενισχύσεων και εφοδιασμού. Μα να κι ένα τελευταίο: Στην Πελοπόννησο προτείναμε στους τσολιάδες να καταθέσουν τα όπλα κι εμείς θα τους αφήσουμε ελεύθερους. Μα οι Άγγλοι το απέρριψαν αυτό και συνέλαβαν όλους τους τσολιάδες, τους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους παραπέμπουν να δικαστούν από τα στρατοδικεία.

Στο κάτω-κάτω, να τώρα οι Άγγλοι μπροστά σας. Διαβαίνουν τους δρόμους της Λαμίας και πάνε να χτυπήσουν τους Γερμανούς μαζί με μας. Μαζί τους θα πολεμήσουμε εμείς κι οχι αυτοί, μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού.

Μα τα κατακάθια αυτά βρήκανε νέο τροπάρι: Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται, ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο;

Αγωνιζόμεθα για την Δημοκρατία

Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο πρόγραμμα του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουνε τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός.

Σήμερα, όμως, το ΚΚΕ δεν επιδιώκει παρά μόνο μια δημοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.

Μα ας πούμε, ότι το ΚΚΕ θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; Γιατί λοιπόν να κάψουμε τις εκκλησιές;

Ποιος χτυπά τη θρησκεία

Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματός μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη.

Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες.

Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!

Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα. Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 ή 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θάχει ύστερα από 500 χρόνια.

Συνεπώς καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος...

Θα συσπειρώσουμε την οικογένεια

Κατηγορούν τους κομμουνιστές, ότι αυτοί θα διαλύσουν επίσης την οικογένεια. Λες κι εμείς κατεβήκαμε από τον ουρανό και δε γεννηθήκαμε από σπίτια ή φυτρώσαμε μόνοι μας σαν τα μανιτάρια. Η οικογένεια δημιουργήθηκε από ορισμένες οικονομικές συνθήκες. Σε μια ορισμένη ανάπτυξη της κοινωνίας δημιουργήθηκε η ανάγκη της οικογένειας, γιατί έτσι θ' αντιμετωπίζονταν καλύτερα οι ανάγκες της ζωής. Χρειάζονταν να δουλεύουν όλοι: ο πατέρας και τα παιδιά στα χτήματα, οι γυναίκες στον αργαλειό και το σπίτι, γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό θ' αντιμετωπίζονταν οι βιοτικές ανάγκες τους.

Αυτού του είδους οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούσανε τότε, πλησιάζανε όπως βλέπετε, πιο στενά τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους. Σήμερα όμως τι γίνεται; Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες αναγκάζουν όχι πια το στενό πλησίασμα της οικογένειας, αλλά αντίθετα την απομάκρυνση της.

Να ένα παράδειγμα: Ένας άντρας παντρεύεται, μα την επομένη του γάμου του φεύγει στην Αμερική για να μπορέσει ν' αντιμετωπίσει τις ανάγκες της ζωής του και της γυναίκας του. Ποιος διαλύει στην περίπτωση αυτή την οικογένεια; Οι κομμουνιστές ή οι οικονομικές συνθήκες πού δημιούργησε η κεφαλαιοκρατία;

Κι εδώ, λοιπόν, βλέπουμε φανερά, ότι αυτοί που μας κατηγορούν πως θέμε να διαλύσουμε την οικογένεια, δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί οι ίδιοι που τη διαλύουν στην πραγματικότητα, ενώ εμείς επιδιώκουμε το στερέωμά της. Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένεια του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεωλύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δε θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.

Όταν οι άτιμοι μιλάνε για τιμή

Μας κατηγορούνε επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι «ηθικοί», που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή!

Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής! Μ' αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευση του. Και πολλές φορές το καταφέρνουν αυτό και μας πείθουν μάλιστα ότι έτσι είναι όπως τα λένε.

Πάρτε ένα παράδειγμα, απ' αυτό που γίνεται στα χωριά: Ο χωριάτης καπνίζει τον καπνό που παράγει ο ίδιος. Μα τον πείσανε ότι αυτός είναι λαθραίος. Κι ο ίδιος ο χωρικός σου λέει ότι καπνίζει λαθραίο καπνό. Λες και δεν τον έσπειρε αυτός στον τόπο μας, αλλά τον έφερε από την Αμερική. Όπως βλέπετε λοιπόν κι ο ίδιος ο χωριάτης το πίστεψε, πως ο καπνός του είναι «λαθραίος».

Η αντίδραση δεν σταματά σε τίποτα μπροστά, προκειμένου να εξαπατήσει το λαό, χρησιμοποιώντας γι αυτό όλα τα μέσα, όλη τη συκοφαντία και το ψέμα. Μα αυτές οι συκοφαντίες στην ύπαιθρο, όπου μας είδανε και μας νιώσανε, έγιναν συντρίμμια. Στις πόλεις θα γίνει κι αυτού το ίδιο.

Σε λίγες μέρες θα δείτε κι εσείς μόνοι σας την πραγματικότητα. Γιατί ο δικός μας σκοπός είναι ένας: Πώς θα ζήση καλύτερα ο λαός μας!

Όταν είταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή.Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύονται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή.

Τηρήσαμε τις υποσχέσεις μας

Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε. Εμείς δεν δημιουργήσαμε κυβερνητικό τύπο. Αυτός δημιουργήθηκε μόνος του από το λαό. Από τον Οκτώβρη του 1942 μόνος του ο λαός τράβηξε στις εκλογές της αυτοδιοίκησης του.

Ο θεσμός αυτός της αυτοδιοίκησης, που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στη Βράχα της Ευρυτανίας, αποτέλεσε την απαρχή της δημιουργίας του από το χωριό μέχρι την ΠΕΕΑ αργότερα.

Εμείς είμαστε υπέρ της ενότητας και χάρη στις προσπάθειες τις δικές μας οφείλεται κατά 95% η δημιουργία της εθνικής κυβερνήσεως, κάτω από την οποία αγωνιζόμαστε σήμερα. Μέχρι τη Λάρισα η πατρίδα μας είναι τώρα ελεύθερη. Και γρήγορα θ' απελευθερώσουμε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Έτσι και η δεύτερη μας υπόσχεση τείνει να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά.

Η πάλη μας για τη λαοκρατία

Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Γι' αυτό θα παλαίψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.

Ο ΕΛΑΣ στα χέρια πρώτα της ΚΕ του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ αργότερα αποτέλεσε το δυνατό όπλο της διατήρησης του λαού μας στη ζωή. Το μοχλό της γρηγορότερης απελευθέρωσής μας. Τώρα, στα χέρια της εθνικής μας κυβέρνησης, που αποτελείται απ' όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις και που υπόσχεται στο πρόγραμμά της λαοκρατικές λύσεις, θ' αποτελέσει την εγγύηση, ότι θα συνεχίσουμε τον πόλεμο μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού κι ότι θα εξασφαλισθούν οι ως τώρα καταχτήσεις του λαού μας και θα κερδηθούν και νέες.

Φωνάζατε πολύ για την θανατική καταδίκη των προδοτών, των συνεργατών του καταχτητή και των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του λαού στα χρόνια της κατοχής. Όταν εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τους δικάσουμε, τους εκτελούσαμε. Αργότερα τους δικάζαμε σε στρατοδικεία. Τώρα, όσους έχουμε συλλάβει θα τους παραδώσουμε στην δικαιοσύνη. Υπάρχει η νόμιμη πια κυβέρνηση και αυτή θ' αποφασίζει για όλα. Μη φωνάζετε λοιπόν. Αυτοί θα δικασθούν και θα καταδικασθούν. Μα δεν θάχει και μεγάλη σημασία.

Τεράστια σημασία θάχει αν καταδικάσετε και θανατώσετε σεις, ο κυρίαρχος λαός, το καθεστώς που γεννάει τέτοια καθάρματα.

Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την οριστική καταδίκη του βασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας.

Αλλά γιατί στρεφόμαστε με τόση μανία ενάντια στο βασιλιά;

1. Γιατί αυτός πρώτα-πρώτα δεν είναι ούτε Έλληνας. 2. Γιατί μας τον φέρανε με το ψεύτικο δημοψήφισμα του 1935. 3.Γιατί είναι επίορκος. Καταπάτησε το Σύνταγμα του 1911 κι έβαλε διχτάτορα τον πεμπτοφαλαγγίτη Γιάννη Μεταξά. 4. Γιατί άφησε όλους τους ανίκανους και πεμπτοφαλαγγίτες στρατηγούς και υπουργούς να προδώσουν τον πόλεμο της Αλβανίας και να υποδουλώσουν την πατρίδα μας. 5. Τέλος, γιατί στην εθνική μας συμφορά του 1941, αντί να καθήσει εδώ και να θυσιασθεί σαν άλλος Κόδρος των Αθηνών, μας εγκατέλειψε.

Αν είτανε καλός έπρεπε να καθήσει εδώ κι αντί να βγει στο κλαρί ο Άρης και δεν ξέρω ποιος άλλος, να βγει αυτός να οργανώσει τον αγώνα και νάναι τώρα δικαιωματικά βασιλιάς μας και αρχηγός μας. Με τη στάση του ο ίδιος παρητήθη ουσιαστικά και τυπικά του δικαιώματος επί του θρόνου της Ελλάδος.

Αυτά βέβαια γι' αυτόν προσωπικά κι ανεξάρτητα από την πεποίθησή μας πως δεν χρειάζεται κανένας θρόνος, μα δημοκρατία για να προκόψει η Ελλάδα μας.

Σεβόμαστε τη λαϊκή θέληση

Το δεύτερο ράπισμα πρέπει να δοθεί στις εκλογές, που θα καθορίσουν το πολίτευμα της χώρας μας. Εμάς, η μόνη μας φιλοδοξία είναι νάμαστε υπηρέτες του λαού. Γι' αυτό θα σεβαστούμε την ετυμηγορία σας, όποια κι αν είναι αυτή.

Μα έχουμε αυτές τις απαιτήσεις: Να ψηφίσει ο λαός ανεπηρέαστα και να σεβασθούν το λαό.

Αν αυτά δεν εκτελεστούν, τότε σας υποσχόμαστε ότι πάλι θα ξαναβγούμε στο βουνό. Μα είμαι βέβαιος ότι αυτά δεν θα συμβούν. Γιατί ο λαός μας χειραφετήθηκε πια. Δοκιμάσθηκε και ξύπνησε. Θ' ακολουθήσει τους δρόμους που του δείχνουμε και που μοναδικά τον συμφέρουν.

Με την πεποίθηση αυτή, τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε:

- Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ

ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ Ε.Λ.Α.Σ.

Εμπρός ΕΛΑΣ.
( Ύμνος του ΕΛΑΣ )

ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ Ε.Λ.Α.Σ.

Με το ντουφέκι μου στον ώμο,
σε πόλεις, κάμπους και βουνά,
της λευτεριάς ανοίγω δρόμο,
τον στρώνω βάγια και περνά.

Εμπρός ΕΛΑΣ, για την Ελλάδα,
το δίκιο και τη λευτεριά,
στ' ακρόβουνο και στην κοιλάδα,
πέτα, πολέμα, με καρδιά.

Ένα τραγούδι είν' η πνοή σου,
καθώς στη μάχη ροβολάς,
κι αντιλαλούν απ' τη φωνή σου
πλαγιές και κάμποι, ΕΛΑΣ-ΕΛΑΣ.

Με χίλια ονόματα μια χάρη
ακρίτας είτε αρματολός,
αντάρτης, κλέφτης, παλληκάρι,
πάντα είμαι ο ίδιος ο λαός.

Παντού η πατρίδα μ' έχει στείλει,
φρουρό μαζί κ' εκδικητή,
κι απ' την ορμή μου θ' ανατείλει
καινούρια λεύτερη ζωή.

Αλί του που θα μ' απειλήσει
με τη σκλαβιά και τη ντροπή,
το θάνατο έχω καταργήσει,
φόβος δεν ξέρω τι θα πει.

Μες στην ψυχή μου είναι η πατρίδα
η λευτεριά κ' η ιδέα μαζί,
με την κρυφή μου μόνο ελπίδα,
ο σκλάβος θρέφεται και ζει.

Με το ντουφέκι μου στον ώμο,
θα λάμψει η μέρα, δεν αργεί,
της λευτεριάς ν' ανοίξω δρόμο,
για να διαβεί σ' όλη τη γη.

Απρίλης 1944.
Πηγή: Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, «Της Νιότης και της Λευτεριάς», Θεμέλιο 1978.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

Τα νιάτα.

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία,
το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
πετάμε στον αγώνα, στη θυσία,
για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα,
σαν σε χορό, βαδίζουν πάντα εμπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γιομάτα,
κ' είναι το πέρασμα τους όλο φως.

Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,
αλί του π' αντικρύ μας θα σταθεί.
Μελίσσι από την κάθε μια πατρίδα,
κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.

Στο φράχτη της σκλαβιάς, το πέρασμά μας
μια καταλύτρα θάν, νεροσυρμή.
Το δίκιο, η λευτεριά, για σύνθημά μας,
ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;

Των ταπεινών τον πόνο και τη θλίψη
του σκλάβου τη βαθιά την οιμωγή
από τη γη, θα κάμουμε να λείψει
για να γενεί χιλιόμορφη η ζωή.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα,
σαν σε χορό, βαδίζουν πάντα εμπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γιομάτα,
κ' είναι το πέρασμα τους όλο φως.

Αύγουστος 1943.

Πηγή: Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, «Της Νιότης και της Λευτεριάς», Θεμέλιο 1978.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ (Για το Ράλλη)

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

(Για το Ράλλη)


— Γιαννάκη, το ποτάμι πλημμυρίζει!
Άκου, βρουχιέται, σπάζει τις βραγιές!

— Φίλοι, μικρό κακό μη σας φοβίζει.
Οι Γερμανοί θα στείλουν τα Ες—Ες!

— Γιαννάκη, ξύπνα, το νερό φουσκώνει
τα πλήθη — ακούς; — το δίκιο τους ζητάν!

— Κούφιες φωνές, τ’ αυτί μου δεν ιδρώνει,
θα φτιάξω τους τσολιάδες να τους φαν!

— Γιάννη, σε μύριους ξέσπασε χειμάρρους,
νεροποντή μας έπνιξε ο λαός!

— Ε! τότε θ’ αμολήσω τους Βουλγάρους
κι ας γίνουν όλα στάχτη, κουρνιαχτός.

Του κάκου! Το ποτάμι όλο φουσκώνει
κι όσο του χύνουμε αίμα, πλημμυρά.
Απ’ το χαμό κανείς δεν τους γλιτώνει,
θα τους ρουφήξουν τ’ άγρια του νερά.



Πηγή: «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Ε' ΚΑΙ ΣΤ' ΤΑΞΗΣ, ΕΚΔΟΣΗ Π.Ε.Ε.Α.

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Στις 18-22 Φλεβάρη 2009 το 18ο Συνέδριο του Κόμματος

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποφάσισε το 18ο Συνέδριο του Κόμματος να διεξαχθεί στις 18-22 Φλεβάρη 2009. Τα θέματα που θα απασχολήσουν το Συνέδριο είναι τα εξής:

    • Απολογισμός δράσης της Κεντρικής Επιτροπής από το 17ο Συνέδριο.
      Προγραμματισμός δράσης έως το 19ο Συνέδριο.
    • Συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα στην Ευρώπη.
    • Εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

ΑΘΗΝΑ 30/06/2008
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


Ριζοσπάστης, Τρίτη 1 Ιούλη 2008 - αριθ. φύλλου: 10112, Σελ.1
http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=4621447

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Η προτομή του Άρη στη Σπερχειάδα


Σε δεσπόζουσα θέση στη Σπερχειάδα Φθιώτιδας έχει στηθεί η προ­τομή του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα) με τον όρκο του ΕΛΑΣ (φωτογραφία).

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Εκδήλωση για τον Αρη Βελουχιώτη

ΠΟΑΟ
Εκδήλωση για τον Αρη Βελουχιώτη

Την Κυριακή 22 Ιούνη 2008 και ώρα 11.30 το πρωί, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ) διοργανώνει στη Μεσούντα της Αρτας, πανελλαδική εκδήλωση (πολιτικό μνημόσυνο) στη μνήμη του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη.

Τα κεντρικά της ΠΕΑΕΑ δρομολογούν πούλμαν για την εκδήλωση. Αναχώρηση το Σάββατο 21 Ιούνη ώρα 8 π.μ. από την πλατεία Κάνιγγος. Διανυκτέρευση στο Μενίδι Αρτας. Πληροφορίες -συμμετοχή στα τηλέφωνα: 210.8831.368 και 210.8225.407.

Ριζοσπάστης, Παρασκευή 13 Ιούνη 2008, Σελ.25
http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=4596435

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Ο Άρης, του Κοτζιούλα Γιώργου (1945)

ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΤΖΙΟΥΛΑ

Ο Άρης

Ποιος άλλος είναι στον αρχηγό μας Άρη,
που αλήθεια πρώτος και καλύτερος αυτός,
κίνησ' απ' τα βουνά της Ρούμελης λιοντάρι
πέταξε από τις ράχες πέρα σταυραϊτός;

Άρη, παντού σε κράζουν έξαλλα τα πλήθη,
χτυπάν χαρμόσυνα οι καμπάνες στα χωριά
κι όλοι το βλέπουν πια, δεν είναι παραμύθι
πως βρήκε ο σκλάβος από τώρα λευτεριά.

Με τους συντρόφους του διαβαίνει καβαλάρης
και τρέχει ο ένας με τον άλλον να τον δει:
"Νάτος!" θαυμάζουν οι γερόντοι, "νάτος ο Άρης"
τον δείχνει η μάνα με το χέρι στο παιδί.

Δεν είναι αλύγιστος, ουδέ κρατάει καμάρι
παρά μιλάει με λόγια απλά του καθενός
κι όλοι τον νοιώθουν σα δικό τους πια τον Άρη,
γιατ΄είναι αληθινά γενναίος και τρανός.

Τα παληκάρια οι άξιοι αντάρτες μας, για χάρη
δική σου δίνουν και την ίδια τους τη ζωή
κι ακολουθώντας πάντα εσένα, ατρόμητε Άρη,
και στην πρωτεύουσα θα μπουν ένα πρωΐ.

Χαίρε πολέμαρχε, γειά σου περήφανε Άρη:
ο αγαπημένος μας εσύ κι ο διαλεχτός
που του λαού μας είσαι θρέμα και καμάρι
που σ' έχει φλάμπουρο ο καινούριος μας στρατός!

Πηγή: ΑΣΚΙ (Τεκμήριο 29590) http://62.103.28.111/lsaski/rec.asp?id=29590

Οι μαυροσκούφηδες του Άρη Βελουχιώτη

Οι μαυροσκούφηδες του Άρη Βελουχιώτη

Ο σταθερός αριθμός των μαυροσκούφηδων ήταν γύρω στους 25. Με τις αλλαγές, θανάτους και αρρώστιες, αυτοί που αξιώθηκαν τον τίτλο δεν ξεπέρασαν συνολικά τους 35. Εκτός των Κωστούλα (Κώστα Καβρέντζη), υπασπιστή του αρχηγού, και Λέοντα (Γιάννη Νικολόπουλου), ιπποκόμου του, οι υπόλοιποι ήταν:

  1. Ντούλας Κώστας Αθανασίου
  2. Τζαβέλας Γιάννης Αγγελέτος
  3. Αχιλλέας Ελευθέριος Αναστασίου
  4. Εκτορας Γιάννης Μαδωνής
  5. Καραϊσκάκης Επαμεινώνδας Χαιρόπουλος
  6. Μπαρμπαλιάς Ηλίας Πριόβολος
  7. Σταυραητός Γιώργος Καραχάλιος
  8. Κόρακας Χρήστος Ζυγούρης
  9. Παπαφλέσσας Κώστας Ζυγούρης
  10. Βούλγαρης Κώστας Κανέλλος
  11. Κατσαντώνης Μιχάλης Μουχρίτσας
  12. Τάκης Σπύρος Γάκης
  13. Μοράβας Νίκος Σακκάς
  14. Μάρκος Αντρέας Σκούρας
  15. Φυσέκης Γιώργος Φυσέκης
  16. Ξάνθος Γιώργος Γκίκας
  17. Οκτωβριανός Γιάννης Δρέγας
  18. Βαρδούσης Απόστολος Αμπλιανίτης
  19. Τρομάρας Χαράλαμπος Κατσούδας
  20. Γιαννούτσος Γιάννης Οικονόμου
  21. Παρούσης Ηλίας Ζιώγας
  22. Αντρούτσος Παναγιώτης Καρανίκας
  23. Λυκούργος Αντρέας Καραγιαννόπουλος
  24. Βόλγας Γιάννης Νάνος
  25. Μπάμπης Χαράλαμπος Ψαρρός
  26. Μανούσος Γιάννης Σταθουλόπουλος
  27. Μαυρομιχάλης Στέργιος Φρίκης
  28. Ατρόμητος Δήμος Καραδήμος
Ημιτελή έχουν διασωθεί τα ονόματα:
  1. Λυκουργάκος - το μικρό του Λεωνίδας, ένας νεαρός ομογενής από τις ΗΠΑ,
    που ο πόλεμος τον εγκλώβισε στην Ελλάδα και τον πήραν μαζί τους
  2. Λεπενιώτης - το μικρό του Γιάννης, από τα Λεπιανά, που σκοτώθηκε σε
    μιαν αποστολή στην Ήπειρο
  3. Χρήστος - από τα Μεσόγεια Αττικής, που εκτελέστηκε από τους συντρόφους του

και δύο ή τρεις ακόμη άνδρες, που δεν κατορθώθηκε να διασταυρωθούν τα
ονόματά τους.

Οι μαυροσκούφηδες είχαν καπετάνιο τον Τζαβέλα, στρατιωτικό-εκπαιδευτή τον Καραϊσκάκη και πολιτικό τον Αχιλλέα.
Κατά περιόδους, στενή σχέση με τον έφιππο ουλαμό είχαν δυο από τους παλαιότερους συντρόφους του αρχηγού, ο κοκκινογένης Λευτέρης Χρυσιώτης και ο αενάως μετακινούμενος από τμήμα σε τμήμα, έμπιστος Πελοπίδας.

Πηγή: Διονύσης Χαριτόπουλος, Άρης ο αρχηγός των ατάκτων, Εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ, Τόμος Α', σελ.355

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

3 Δεκέμβρη 1944: Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

3 Δεκέμβρη 1944: Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Αστυνομικοί με διαταγή του αστυνομικού διευθυντή Αθήνας Άγγελου Έβερτ χτύπησαν στο ψαχνό μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη στην Πλατεία Συντάγματος στο κέντρο της Αθήνας, το άοπλο και ειρηνικό λαϊκό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας κατά του αφοπλισμού μονομερώς του ΕΛΑΣ, όπως όριζε το τελεσίγραφο του Σκόμπυ για τις 10/12/1944.

Ήταν επίθεση-σφαγή ενάντια σ' ένα άοπλο πλήθος ανδρών, γυναικών και παιδιών που διαδήλωναν τη θέλησή τους για ελευθερία και όχι κατοχή, να τιμωρηθούν οι προδότες γερμανοντυμένοι και όλοι οι δοσίλογοι της Κατοχής. Οι εγκληματίες επιλεγμένοι αστυνομικοί του Α. Έβερτ με εντολή των Άγγλων και του Γεωργίου Παπανδρέου άδειασαν χωρίς δισταγμό τα αυτόματά τους ρίχνοντας στο ψαχνό.

Εικοσιτέσσερις (24) ήταν οι νεκροί που έβαψαν με το αίμα τους το πλακόστρωτο και εκατοντάδες τραυματίες. Τα ονοματεπώνυμα των νεκρών που έγιναν γνωστά, είναι:





  1. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Γ.
  2. ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ ΕΥΤΕΡΠΗ
    Γεννήθηκε το 1917 στον Πόντο της Μ. Ασίας. Κάτοικος Καλλιθέας Αττικής. Υφάντρια. Δραστήριο μέλος του ΕΑΜ στα χρόνια της Κατοχής. Ντύθηκε τα γιορτινά της. «Θα πάω στο χορό -είπε- μετά το συλλαλητήριο, τον πρώτο χορό της ζωής μου». Στο συλλαλητήριο τραυματίστηκε βαριά και το βράδυ υπέκυψε στα τραύματά της.
  3. ΒΑΪΛΑ θΕΩΝΗ [Βαΐλα Θεώνη]
    Γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα και έμενε στο Κουκάκι. Μαθήτρια στο Γυμνάσιο Καλογριών (οδός Χαριλάου Τρικούπη - Αθήνα). Μέλος της ΕΠΟΝ Κουκακίου. Έπεσε κρατώντας σφιχτά το πλακάτ «Ζήτω η ελευθερία». Δέχτηκε δυο βόλια στο στήθος. Οι συναγωνιστές και οι συναγωνίστριές της γράψανε με το ζεστό της αίμα στο πεζοδρόμιο: «Αθάνατη γλυκιά μας Θεώνη». Τα τελευταία της λόγια ήταν: «Ζήτω η Ελλάδα μας. Αγωνισθείτε!»
  4. ΒΟΥΤΣΑΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
    19 χρόνων. Κάτοικος Κορυδαλλού (οδός Σπετσών 7)
  5. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
    Από την Κεφαλλονιά. 18 χρόνων.
  6. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
    Από την Καλλιθέα Αττικής. Επιμελητής του ΕΛΑΣ.
  7. ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ Κ.
  8. ΕΓΚΛΕΖΑΚΗ ΦΩΤΕΙΝΗ
    Κάτοικος Καισαριανής (παράγκες του Άη Νικόλα).
  9. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
  10. ΚΑΣΤΑΝΑΣ Γ.
  11. ΚΟΛΕΜΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ
    Κάτοικος Κορυδαλλού (Κουντουριώτη 4). 22 χρόνων.
  12. ΛΑΖΑΡΗΣ
  13. ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ Κ.
  14. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ του Νικ.
    Από την Αρτεμισία Μεσσηνίας. Αρχιφύλακας Αστυνομίας Πόλεων. Μέλος του ΕΑΜ.
  15. ΛΟΥΙΖΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
    Από τον Κορυδαλλό (οδός Ρόδου 16). 21 χρόνων.
  16. ΛΟΥΡΩΤΟΣ Ν.
    Από το Κάτω Χαϊδάρι. Καθηγητής Μαθηματικών. Διαφωτιστής του 9ου τομέα του ΕΑΜ Προαστίων. Σκοτώθηκε από αστυνομικούς-χαφιέδες ενώ διέσχιζε το δρόμο μπροστά στο σπίτι του πρωθυπουργού (Γ. Παπανδρέου). Αργότερα το θύμα αυτό οι δολοφόνοι το βάφτισαν «Αρχιφύλακα» της Αστυνομίας.
  17. ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Δ.
  18. ΜΕΛΙΑΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
  19. ΠΑΛΑΤΖΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
    Μέλος της ΕΠΟΝ.
  20. ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
  21. ΣΑΡΑΣΙΤΗΣ ΝΙΚ.


Πηγή: ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΟΜΟΣ 5ος
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΑΘΗΝΑ 2004