ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΟΥ - ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ
Άρη μου, Άρη, Άρη μου, παιδί μου παλικάρι
Σε ράχες ήσουν, σε βουνά, το κάλεσε η ανάγκη
Αλίμονο: ο στόνος μου τόσο μακριά δε φτάνει
Κι αν σε καλούν οι στεναγμοί κι αν σε καλούν οι θρήνοι
Εσύ κοιμάσαι αξύπνητος στο φως και στη γαλήνη
Αχ! Συ διαβάτη της ζωής! Πανέμορφε διαβάτη!
να ξαναρθείς εδώ στη γη, δε θα' βρεις μονοπάτι
Άρη μου! Γιατί άφησες τη δόλια σου μανούλα
το δύστυχο πατέρα σου να κλαίμ' όλη μερούλα;
Λαμία, Ιούλιος 1945
ΑΓΛΑΪΑ Δ. ΚΛΑΡΑ
Ένα πηγαίο ανάβλυσμα θρήνου της μάνας του Άρη όταν έμαθε τον τραγικό χαμό του. Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου 1945 στην εφημερίδα «Ρούμελη» αρ. φυλ. 163.
Πηγή: Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΡΗΣ, του Μπάμπη Δ. Κλάρα, σελ.327
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου