Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ: ΛΕΒΕΝΤΟΜΑΝΝΑ ΡΟΥΜΕΛΗ


ΛΕΒΕΝΤΟΜΑΝΝΑ ΡΟΥΜΕΛΗ
«Δόξα στην πρώτη σου ψυχή και νου, τον Άρη»
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ

Ηρώων γεννήτρα Ρούμελη κι ανταρτομάννα,
σ' εσέ πρωτοκτυπάει του Σηκωμού η καμπάνα
από τα χρόνια τα παλιά, το Εικοσιένα,
κάθε που η γη σου χάνεται. Δόξα σ' εσένα!

Της Λεφτεριάς αθάνατη λεβεντομάννα,
ακούω το Γοργοπόταμο, την Αλαμάνα,
το θρυλικό χιλιόμετρο πενηνταένα,
να λένε την αντρειά σου, ύμνο σ' Εσένα!

Παιδιά του λαού οι αρματολοί σου εφέραν, Μάννα,
σ' όλα σου τα παιδιά του Λυτρωμού το μάνα.
Δόξα στον κάθε πολεμάρχο σου κι ακρίτη,
δόξα σ' εσένα Μεραρχία δεκάτη Τρίτη.

Δόξα στην πρώτη σου ψυχή και νου, τον Άρη,
τον πρώτο καπετάνιο σου κι άξιον μπροστάρη,
που, όντας επέσαν όλοι, υψώθη σπάθα πρώτη
ενάντια στον Οχτρό κ' ενάντια στον Προδότη.

Σημείωση:
Το ποίημα του Κ. Βάρναλη δημοσιεύεται εδώ φωτοτυπημένο από αντίγραφο, που έγινε από τα χέρια του ίδιου του εθνικού μας ποιητή, ειδικά για την έκδοση τούτη.
Ο Κ. Βάρναλης το αυτόγραφο ποίημά του συνόδεψε με το παρακάτω σημείωμα:

«Το ποίημα γράφτηκε στα 44, όταν οι αντάρτες κατεβήκανε πια έξω από την Αθήνα. Δημοσιεύτηκε μοναχό του σε καρτόνια με τη σημαία μας απάνω ή με τον Άρη - δε θυμάμαι!
Κ.Β. »

Σημ. του εκδ.: Το ποίημα δημοσιεύτηκε και στο Λεύκωμα της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Ρούμελης, που κυκλοφόρησε μετά την απελευθέρωση.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Φώτης Αγγουλές

Ναγκασάκι
Ε, Τσάρλυ, τραβήξου από τον ήλιο.
Σήμερα, έπεσε η Ατομική...
Σήμερα, στα λιμάνια,
οι σωματέμποροι κι οι πορτοφολάδες
μπορούν να περηφανεύονται
που δεν έγιναν εφευρέτες...
Σήμερα, θα μπορούσε να λέει στην προσευχή της,
μια πόρνη:
"Θεέ μου, σ' ευχαριστώ,
που δεν γέννησα...".
...........Από τη συλλογή Φουτσιγιάμα, Χίος 1962.

(sarantakos):(Το πήρα από τη μελέτη «Φώτης Αγγουλές» του Γιώργου Σιδέρη. Έχει μελοποιηθεί από το συγκρότημα Ωχρά Σπειροχαίτη).
Έκανα αντιπαραβολή με τον τόμο «Εκ νέου» σε επιμέλεια Γ. Μπλάνα (εκδ. Γαβριηλίδη).
Πηγή: http://www.sarantakos.com/liter/aggoules/nagasaki.html




ΜΗΝ ΚΑΡΤΕΡΑΤΕ
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε
μήτε για μια στιγμή,
μηδ' όσο στην κακοκαιριά
λυγάει το κυπαρίσσι.
Εχουμε τη ζωή πολύ,
πάρα πολύ, αγαπήσει.


ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ
Προσπαθήστε συνάνθρωποι,
να τους καταλάβετε τους χιονάνθρωπους.
Μας μισούν γιατί,
ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος
ό,τι είναι φτιαγμένο με
χιόνι θα λιώσει.

Πηγή: http://archive.enet.gr/online/online_print?id=25134628



Στάλινγκραντ
Λευτέρης-Δικαίος είπε...
Αντί για δικά μου φτωχά λόγια, αντιγράφω από τη μελέτη «Φώτης Αγγουλές» του Γιώργου Σιδέρη:

«Με έξι ελεύθερους στίχους αφάνταστης περιεκτικότητας λέει τα πάντα ο Αγγουλές στο ποίημά του:

Πριν απ' τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέππες
και λιώσαν τα χιόνια και ζεσταθήκαν οι καρδιές των ανθρώπων.
Ύστερα
πήρε ο χάρος τον Τσάρο.
Κι ύστερα
οι λαοί αποκτήσανε Στάλινγκραντ.

»Εξηγεί το ιστορικό γεγονός Στάλινγκραντ με τη διαλεχτική μέθοδο. Βλέπει ότι το Στάλινγκραντ δεν είναι ένα τυχαίο και συμπτωματικό γεγονός, που θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Το βλέπει σαν το αποτέλεσμα, σαν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης πορείας ενός λαού, που πέρασε από κατάχτηση σε κατάχτηση κι ανέβηκε σκαλί σκαλί την κοινωνική ανάπτυξη και πρόοδο, μέχρι που μπόρεσε να δώσει ένα Στάλινγκραντ σύμβολο».
3 Φεβρουαρίου 2011 5:18 μ.μ.
Πηγή: http://redwildwind.blogspot.com/2011/02/blog-post_8175.html

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Ριζοσπάστης, Τετάρτη 30 Μάρτη 2011, Ημεροδρόμος, σελίδα 39

1952: Τα χαράματα της Κυριακής 30 Μάρτη, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Το παράγγελμα γι' αυτήν την πολιτική δολοφονία έδωσε το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο.

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας...».

Με τα λόγια αυτά, κατά τη διάρκεια της απολογίας του, ο Νίκος Μπελογιάννης έδωσε το στίγμα της δίκης, δίνοντας ταυτόχρονα ηχηρή απάντηση στους στρατοδίκες, τους οποίους από κατηγόρους μετέτρεψε σε κατηγορούμενους.
Πηγή: http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6176139

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω»


Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια,/
ίδιος μ' αυτά περήφανος, στητός/
αχούν απ' τη φωνή του τα ρουμάνια/
μπρος για τη νίκη, για το κόμμα εμπρός./
*
Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας./
Ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές./
Ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας/
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές./
*
Ζει σ' όλους τους καιρούς, σ' όλους τους τόπους/
το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό./
Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους/
που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό./
*
Και στο τραπέζι της χαράς της πρώτης/
στης νίκης της ειρήνης τη γιορτή/
ο Μπελογιάννης θάν' πανηγυριώτης/
με κόκκινο γαρούφαλο στ' αφτί./
*
Μ' ένα γαρούφαλο άλικο δικό μας/
σαν της γλυκιάς μας άνοιξης δροσιά/
πανώριο ματωμένο κι ακριβό μας/
απ' την τρανή της γης λαοαπλωσιά./
*
Ο Μπελογιάννης ζει άσβεστη δάδα./
Ο Μπελογιάννης ζει μες στις καρδιές/
στον κόσμο ειρήνη, ειρήνη στην Ελλάδα/
στο μήνυμά του εμπρός κομμουνιστές./
*
(Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής, «Ο Μπελογιάννης ζει»)

Πηγή: http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6176228

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΒΑΡΝΑΛΗΣ: ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ Ο ΘΟΔΩΡΗΣ

ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ Ο ΘΟΔΩΡΗΣ

Τούτ' η κόλλα που θωρείς
γράφει μέσα: «ο Θοδωρής
φρονημάτων υγιών
με γυναίκα και υιόν».

Έχει θέση και μιστό
και στομάχι αγέμιστο.
Λεύτερος εδώ κι εκεί
με ξεκούμπωτο βρακί.

Σε κουμούλα σκουπιδιώ
ψάχνει να 'βρει με τα δυο
βρωμισιά θανατερή
για τα σας, αριστεροί,

και να στείλει κάθε ορνίθι
«εις τον τόπον τον συνήθην»...
Παραπάτησε και μπλουμ !
πέφτει σ' ανοιχτό λαγούμι.

Χαχανίζει ν' απορείς
και φωνάζει απανωτά:
- Δε λερώθ'κε ο Θοδωρής,
λερωθήκαν τα σκατά !


Κώστας Βάρναλης, «ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ», ΚΕΔΡΟΣ, Σελ.20